Friday, September 30, 2016
Tuesday, September 27, 2016
Sunday, September 25, 2016
Friday, September 23, 2016
Tuesday, September 20, 2016
Sunday, September 18, 2016
Thursday, September 15, 2016
Wednesday, September 14, 2016
’’చిన్నది పాపం. పదిహేను దాటి వుంటాయా. ఈ
వేళప్పుడు గొడ్లు తోలుకొని వచ్చిందేమో.. అంతా పిట్టపురుగు లేరు. ఎవరుంటారు ఈ ఎండ వేళన. ఆ మారాజు బిడ్డలు
అమాయకంగా కనబడ్డ ఆ పిల్లను నోరునొక్కి అల్లరిచేసివుంటారు. అంతమంది ఎద్దుల్లా
వున్నారు. పసిబిడ్డ ఏల ఓర్చుకుంటుంది. అదీ వంటిమీద తెలివి లేకుండాపడిపోతే, వాళ్ళు
ఉడాయించారు’’
సుడిగాలి రంకెలు పెడుతోంది. రివ్వున
తిరుగుతోంది.
‘‘అయ్యయ్యో పిల్లది చచ్చిపోతుంది. రక్తాల
మయమయిపోయింది. మూలుగు కూడా ఆగిపోయింది. ఏమిటి చెయ్యటం, ఈ పసికూన దిక్కు లేకుండా
కళ్ళు మూస్తోందే...’’
https://youtu.be/sICjNX3IcfE
Tuesday, September 13, 2016
Saturday, September 10, 2016
Thursday, September 8, 2016
Sunday, September 4, 2016
Wednesday, June 8, 2016
అ.ఆ.. చూశాను. అచ్చం మీనా
సినిమా లాగే వుందని ఎఫ్.బిలో పోస్టులు చాలా చూశాక, ప్రాబ్లం ఏమిటంటే.. ఇటు అ.ఆ..
సరిగ్గా చూడలేదు. అటు మీనా సరిగ్గా గుర్తు రాలేదు, సినిమా బావుందో లేదో నా కర్ధం
కానంత సీరియస్ గా రంధ్రాన్వేషణకు పూనుకోవటం వల్ల.
ఇప్పుడు నీతి ఏమిటంటే , ఎవరు దేన్నయినా ఎలాగయినా కొట్టేయిని, అది పాటో,
కవితో, కథో.. ఏదయినా కానీ, దేన్లోంచి కొట్టేశాడా అని బుర్ర చెడ గొట్టుకొని
అఘోరించటం కంటే ఎదురుగ్గా కనిపించేదో, వినిపించేదో విని ఆనందించటం బెస్టు అని.
నేను సీరియల్ కోసం యద్దనపూడిగారి నవల
మౌనపోరాటం కొన్నప్పుడు, ఆవిడకింకా బుల్లితెరపైన ఇరవై శాతం ప్రేక్షకులు ఉన్నారు,
ఫర్లేదు అన్నారు భట్టుగారు. ఇంకో
ఐదేళ్ళుపోతే ఆ ఇరవైశాతం ఈ ప్రపంచంలోంచి పోతే, ఇక అప్పుడు పాత నవలలనీ, రాగాలనీ,
కవిత్వాన్ని మొత్తం సాహిత్యంలో ఏ ముక్కనైనా కొట్టేయొచ్చు, ఎవ్వళ్ళూ కనిపెట్ట లేరు. శ్రీశ్రీని
సినిమావాళ్ళు బతికించేరు కనుక గుర్తున్నాడు గానీ చరబండ రాజు ఎంతమందికి
గుర్తున్నాడు. ఆ.. పాపం.. నువ్వొక్కదానివే
మేధావి కామాకు మరి గుర్తులేడూ అని తగూలాడకండి, తల్లుల్లా ఊర్కే ఉదాహరణకు చెప్పా.
Thursday, March 31, 2016
చాలా రోజుల తర్వాత ఒక అందమైన దృశ్యం
చూశాను. హీరో చిరంజీవి కూతురు శ్రీజ
పెళ్ళి సందర్భంగా వాళ్ళ ఇంట్లో వున్న హీరోలందరూ హుషారుగా ఆనందంగా ఆ పెళ్ళిని
సె'లబ్రేట్ చేసుకుంటున్న దృశ్యం. ఆ పార్టీలో సినిమాల్లోని తన పాటలకు తనే డాన్స్ చేశాడు
మెగాస్టార్. టీవీల్లో కోట్లమంది ఆ విజువల్స్ చూసి తరించారు. శ్రీజకి అది రెండో పెళ్ళి.
ఎవరేమనుకొన్నా, ప్రజల్లో తమపట్ల వుండే క్రేజ్, గ్లామర్ పోతే పోయినా, ఎవరేం అనుకున్మా.. మా పిల్ల జీవితం
బావుంటే చాలు, మా బిడ్డ ఎలాంటి పొరపాట్లు చేసినా, మా గుండెల్లో పెట్టుకుంటాం,
వాళ్ళు సుఖంగా సంతోషంగా వుండేలా తల్లిదండ్రులుగా మేం చేయగలిగినంతా చేస్తామని
ప్రపంచానికి తేల్చి చెప్పారు వాళ్ళు. సినిమా యాక్టర్లు అందంగా వుంటే.. స్టెప్స్
వేస్తే.. డ్యూయెట్స్ పాడితే ఆనందించి, ఫ్యాన్స్ అయిపోయే వాళ్ళు ఇలాంటివి ఆదర్శంగా
తీసుకొంటారా..? తమ ఇంట్లో ఓ ఆడపిల్లకు ఏదైనా సమస్య వస్తే, చుట్టూ జనం కాలువలో దూకిచావనీ..
మాకేం మా పిల్ల మాకెక్కువ, దాన్ని మేం కాపాడి రక్షించు కుంటాం అని ప్రతి తల్లితండ్రీ
ఎందుకు అనుకోరు. ప్రేమించినవాడు కాదంటే సాప్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ రీనా ఈ మధ్యే ఆత్మహత్య
చేసుకుంది. ఆ అమ్మాయికి, నా కోసం చేతులు జాపే తల్లిదండ్రులు ఉన్నారనే నమ్మకం కన్న వాళ్ళు ఎందుకు ఇవ్వలేక పోయారు...? పరువు హత్యలు ఎందుకు జరుగుతున్నాయి..? పెళ్ళి చేసుకుని,
ఎలాంటి భయం సంకోచం లేకుండా భార్యల గొంతు నులిమే భర్తలు ఇవ్వాళ్టికీ పూటకోకడు
ఎందుకు కనిపిస్తున్నారు...? కన్నవాళ్ళు,
పిల్లల వెనక్కాల కొండంత అండగా ఎందుకు కనబడరు..? తనుపెట్టిన గుడ్లు తామే తినేసే పాముల్లాగా
ఎందుకున్నారు...? ఫ్యాషన్ డిజైనర్ ఒక డ్రెస్ కుట్టేటప్పుడు ఒకటికి పదిసార్లు కుట్టబోయే
క్లాత్ కొలతలు తీసుకుని శ్రద్ధగా గీత గీసి పర్ ఫెక్ట్ గా అనుకున్న రూపం పోసినట్లు
జీవితం మన చేతులలోనే వుంది. దాన్ని కరక్ట్ గా తీర్చిదిద్దు కోవచ్చు. కుటుంబాల్లో కష్టనష్టాలొస్తాయి, నిలబడమా..? బిడ్డ పుట్టిన క్షణం చేతుల్లోకి
తీసుకుంటే అమాయకంగా వళ్ళు విరిచి నిశ్చింతగా మన చేతుల్లో నిద్రపోతున్న బిడ్డ,
పెరిగి పెద్దయితే మాత్రం ఆ కాస్త నమ్మకం మనం ఇవ్వ లేమా..? ఎలాగైనా శ్రీజ విషయంలో
మాత్రం నువు మెగాస్టార్.. హీరో నంబర్ వన్ వే..
చిరంజీవి సార్.. కంగ్రాట్స్.
Subscribe to:
Posts (Atom)
